Koncert Giovanni Battista Pergolesi – Stabat Mater & Joseph Haydn – Siedem ostatnich słów Chrystusa na krzyżu (fragmenty)
w wykonaniu:
Małgorzaty Trojanowskiej – sopran
Anety Łukaszewicz – mezzosopran
oraz Zespołu Instrumentów Dawnych:
I skrzypce: Paweł Polak – koncertmistrz, Jadwiga Korzeń
II skrzypce: Anna Polak, Julia Dombek
altówka: Anna Cieśluk
Basso continuo:
Wiolonczela – Krzysztof Dombek, kontrabas – Rafał Makarski, organy – Rafał Sulima.
Soliści:
Małgorzata Trojanowska — sopran |
Aneta Łukaszewicz – mezzosopran |
 |
 |
| Edukację muzyczną rozpoczęła grą na skrzypcach (szkoła muzyczna I i II stopnia). Ukończyła Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, Wydział Instrumentalno – Pedagogiczny w Białymstoku. W 2008 roku ukończyła dyrygenturę chóralną, w 2011 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem w klasie śpiewu solowego prof. Ewy Iżykowskiej.
Warsztat wokalny kształciła podczas kursów z wybitnymi śpiewakami, m.in.: Anitą Garancią, Olgą Pasiecznik, Izabelą Kłosińską, Markiem Rzepką. Jest nagradzaną laureatką wielu konkursów wokalnych. Od 2007 roku współpracuje z Zespołem Muzyki Dawnej Diletto Anny Moniuszko, z którym wykonała wiele dzieł oratoryjnych i operowych. Wielokrotnie występowała na scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej – wzięła udział w koncercie inaugurującym sezon artystyczny 2020/21, wykonując partię solową w Mszy koronacyjnej W. A. Mozarta pod batutą M. J. Błaszczyka; koncertach wieńczących sezon artystyczny 2019/20, koncercie kameralnym „Od gór i pól” z Kwartetem Dworskim i w wielu innych. Małgorzata Trojanowska gościła na festiwalach muzycznych: Muzyka Mistrzów Baroku (Białystok), Festiwal Sztuk Dawnych (Białystok), Koncerty przed hejnałem (Białystok), Muzyczne Dni Drozdowo – Łomża, Salezjańskie Lato Muzyczne (Przemyśl), Belcanto (Nałęczów), Forum Musicum (Wrocław), Świętolipskie Wieczory Muzyczne, Sacrum et Musica (Łomża), Legionowski Festiwal Muzyki Kameralnej i Organowej, Gdański Festiwal Muzyczny, Festiwal Muzyki Operowej i Operetkowej w Ciechocinku, Ełckie Koncerty na Bulwarach i innych. |
Solistka Polskiej Opery Królewskiej.
Jest absolwentką warszawskiej Akademii Muzycznej, którą z wyróżnieniem ukończyła w klasie prof. Jerzego Artysza (2004). Na studiach była stypendystką Ministra Kultury. Działalność koncertową rozpoczęła już w czasie studiów, biorąc udział w wykonaniach dzieł oratoryjnych Bacha, Handla, Vivaldiego, Pergolesiego, Mozarta, Rossiniego, Moniuszki, Szymanowskiego, Mahlera. Występowała u boku znakomitych artystów takich jak Michael Chance i Emma Kirkby. Współpracowała z orkiestrami: Opery i Filharmonii Podlaskiej, Filharmonii Koszalińskiej, Świętokrzyskiej, Dolnośląskiej, Podkarpackiej, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeusz” pod dyrekcją A. Duczmal, Polską Orkiestrą Radiową, orkiestrą Sinfonia Varsovia, Concerto Avenna, Concerto Polacco, Sinfonia Viva, z zespołami Pirma Vista i I Solisti di Varsavia, Koncertową Orkiestrą Wojska Polskiego, a także z Filharmonią im. R. Traugutta. W latach 2004-2017 była solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Wykonywała tam partie w operach C. Monteverdiego — Amora i Damigelli w „Koronacji Poppei” oraz Melanto w „Powrocie Ulissesa do Ojczyzny”, operach Mozarta — jako Dorabella w „Cosi fan tutte”, Giacinta w „La finta semplice” oraz Annio w „Łaskawości Tytusa” i wiele innych. |
Giovanni Battista Pergolesi – Stabat Mater
Joseph Haydn – Siedem ostatnich słów Chrystusa na krzyżu (fragmenty)
J. Haydn – Introduzione ed Adagio
G. B. Pergolesi:
Stabat Mater dolorosa
Cuius animam gementem
O quam tristis et afflicta
Quae moerebat et dolebat
Quis est homo qui non fleret
Vidit suum dulcem natum
J. Haydn – Il terremoto – Presto e con tutta la forza
G. B. Pergolesi:
Eia, Mater, fons amoris
Fac ut ardeat cor meum
Sancta Mater, istud agas
Fac ut portem Christi mortem
Inflammatus et accensus
J. Haydn – Sonata IV – Largo
G. B. Pergolesi – Quando corpus morietur. Amen
Giovanni Battista Pergolesi — Stabat Mater — podział na części — tekst polski i łaciński
I. Stabat Mater dolorosa
Stabat Mater dolorosa
Iuxta crucem lacrimosa
Dum pendebat Filius.
Bolejąca Matka stała U stóp krzyża, we łzach cała, Kiedy na nim zawisł Syn.
II. Cuius animam gementem
Cuius animam gementem
Contristatam et dolentem,
Pertransivit gladius.
A w Jej pełnej jęku duszy, Od męczarni i katuszy, Tkwił miecz ostry naszych win.
III. O quam tristis et afflicta
O quam tristis et afflicta
Fuit illa benedicta
Mater unigeniti!
Jakże smutna i strapiona Była ta błogosławiona, Z której się narodził Bóg.
IV. Quae moerebat et dolebat
Quae moerebat et dolebat,
Pia Mater, dum videbat
Nati poenas incliti.
Jak cierpiała i bolała, Jakże drżała gdy widziała Dziecię swe wśród śmierci trwóg.
V. Quis est homo qui non fleret
Quis est homo qui non fleret,
Matrem Christi si videret
In tanto supplicio?
Quis non posset contristari,
Christi Matrem contemplari
Dolentem cum Filio?
Pro peccatis suae gentis
Vidit Iesum in tormentis, Et flagellis subditum.
Któryż człowiek nie zapłacze, Widząc męki i rozpacze Matki Bożej w żalu tym ?
Któż od smutku się powstrzyma, Mając matkę przed oczyma, Która cierpi z Synem swym ?
Widzi, jak za ludzkie winy Znosi męki Syn jedyny, Jezus -jak Go smaga bat.
VI. Vidit suum dulcem natum
Vidit suum dulcem natum
Moriendo desolatum
Dum emisit spiritum.
Widzi jak samotnie kona Owoc Jej czystego łona, Dając życie za ten świat.
VII. Eia, Mater, fons amoris
Eia Mater, fons amoris
Me sentire vim doloris
Fac, ut tecum lugeam.
Matko, coś miłości zdrojem, Przejmij mnie cierpieniem swoim Abym boleć z Tobą mógł.
VIII. Fac ut ardeat cor meum
Fac, ut ardeat cor meum
In amando Christum Deum
Ut sibi complaceam.
Niechaj serce moje pała, By radością mą się stała Miłość, którą – Chrystus Bóg.
IX. Sancta Mater, istud agas
Sancta Mater, istud agas,
Crucifixi fige plagas
Cordi meo valide.
Tui nati vulnerati,
Tam dignati pro me pati,
Poenas mecum divide.
Fac me tecum, pie, flere,
Crucifixo condolere,
Donec ego vixero.
Iuxta crucem tecum stare,
Et me tibi sociare
In planctu desidero.
Virgo virginum praeclara,
Mihi iam non sis amara
Fac me tecum plangere.
Matko święta, srogie rany, Które zniósł Ukrzyżowany, Wyryj mocno w duszy mej.
Męką, Syna rodzonego, Co dla dobra cierpiał mego, Ze mną się podzielić chciej.
Pragnę płakać w Twym pobliżu, Cierpiąc z Tym, co zmarł na krzyżu Po mojego życia kres.
Chcę pod krzyżem stać przy Tobie, Z Tobą łączyć się w żałobie, I wylewać zdroje łez.
Panno czysta nad pannami, Niechaj dobroć Twoja da mi Płakać z żalu z Tobą współ.
X. Fac, ut portem Christi mortem
Fac, ut portem Christi mortem
Passionis fac consortem,
Et plagas recolere.
Fac me plagis vulnerari,
Fac me cruce inebriari,
Et cruore Filii.
Bym z Chrystusem konał razem, Męki Jego był obrazem, Rany Jego w sobie czuł.
Niech mnie do krwi rani zgraja, Niech mnie męki krzyż upaja i Twojego Syna krew.
XI. Inflammatus et accensus
Flammis ne urar succensus
Per Te, Virgo, sim defensus
In die iudicii.
Christe, cum sit hinc exire,
Da per Matrem me venire
Ad palmam victoriae.
W ogniu Panno, niech nie płonę, Więc mnie w swoją weź obronę, Gdy nadejdzie sądu gniew.
Gdy kres dni przede mną stanie, Przez Twą Matkę dojść mi Panie, Do zwycięstwa palmy daj.
XII. Quando corpus morietur. Amen
Quando corpus morietur,
Fac, ut animae donetur
Paradisi gloria. Amen.
Kiedy umrze moje ciało, Niechaj duszę ma z swą chwałą Czeka Twój wieczysty raj.
Amen.