Efektem moich starań są propozycje TKANINY MAZURSKIEJ, tkaniny oddającej klimat miasta Ełku, w której łącząc „stare z nowym”, wpisałam wszystko w jeden zintegrowany obraz, typowego i nietypowego zarazem dywanu.
Coś na pozór proste i oczywiste, w procesie tworzenia ewoluowało w coś pozornie skomplikowanego. Pozornie, ponieważ składa się z jednego, bądź paru prostych, niezmiennych elementów — istotnych symboli naszego miasta. Posługując się jedynie powtórzeniami, odbiciami, przechyleniami, zanika pierwotny dobrze znany obraz, na rzecz nowego skomplikowanego układu wzorów, wzorów tkackich, które na pierwszy rzut oka kojarzą się (bardzo słusznie) z dobrze znaną wycinanką ludową. W swoich pracach podkreśliłam, ze Ełk jest miastem malowniczym, zintegrowanym z naturą, wodą — wodą, która potęguje zaistniałe wrażenia wizualne, poprzez odbijanie wizji. Nasze miasto dzięki wodzie z odpowiedniej perspektywy widziane jest podwójnie, czyli jest naturalnie „raportowane”. Przedstawione obrazy, dobrze prezentują się zarówno w dużych, jak i małych formatach, razem lub osobno, możemy traktować je jako swego rodzaju „układankę”. Zdecydowanie podkreślam, ze projekty są przystosowane do szerokiego wykorzystania w przemyśle; mogą „przenieść się do naszego życia codziennego”.
Projekt finansowany w ramach stypendium artystycznego Prezydenta miasta Ełku Tomasza Andrukiewicza.