Wystawa w ramach realizacji programu Przestrzenie Sztuki Taniec 2024-2025  FOTOGRAFIA NA SZKLE Andrzeja Górskiego

FOTOGRAFIA NA SZKLE Andrzeja Górskiego Wystawa w ramach realizacji programu Przestrzenie Sztuki Taniec 2024-2025

ZAPRASZAMY NA WYSTAWĘ FOTOGRAFII WSPÓŁCZESNYCH TANCERZY REALIZOWANYCH 100-LETNIM APARATEM.

01
paź
2024
-
30
lis
2024
Galeria Hol
Ełckie Centrum Kultury
Galeria Hol,
Wstęp wolny

Andrzej Górski – absolwent PWSFiTv w Łodzi oraz Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Pracuje jako nauczyciel fotografii w Białostockim Centrum Edukacji oraz Młodzieżowym Domu Kultury w Białymstoku.

Od dwunastu lat zajmuje się XIX wiecznymi technikami fotograficznymi. Posługując się techniką mokrego kolodionu zrealizował wiele projektów. Zrealizowany w ramach stypendium MKiDZN projekt: 1863 został poświęcony powstaniu styczniowemu. Fotografie były publikowane w magazynie National Geographic Polska. Od 2013 roku posługując się stuletnim aparatem Autor realizował projekt dokumentalny: jak podróżowano w XIX wieku. Wątek morski był rejestrowany na największych polskich żaglowcach szkoleniowych: Dar Młodzieży, Zawisza Czarny, Kapitan Borchardt. W 2019 podsumowaniem projektu była wystawa: Transport dóbr i obrazów w Galerii Slendzńskich w Białymstoku. Wraz z Maciejem Rantem i Tomaszem Adamskim jest współautorem projektu: Wyśniona historia kina na Podlasiu. Premiera podsumowującej wystawy i towarzyszącemu jej albumu miała miejsce w 2022 roku podczas festiwalu Wschód Kultury, której organizatorem był Białostocki Ośrodek Kultury.

ZAINSPIROWANI FOTOGRAFIAMI ZNANYCH ARTYSTÓW TAŃCA

W projekcie udział wzięli:
  • Karolina Januszek – tancerka, choreografka, absolwentka Wydziału Teatru Tańca Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.  Jej fotograficzną inspiracją jest: Yvonne Rainer (ur. 1934) – amerykańska tancerka, choreografka, autorka filmów eksperymentalnych. Jej twórczość ma fundamentalne znaczenie dla wielu dyscyplin i ruchów: tańca, kina, feminizmu, minimalizmu, sztuki konceptualnej i postmodernizmu.
  • Paula Gogol – absolwentka Wydziału Teatru Tańca Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie , aktorka Teatru Dramatycznego w Białymstoku. Jej fotograficzną inspiracją jestGwen Verdon (ur. 1925) – amerykańska tancerka i aktorka, gwiazda Broadwayu, zdobywczyni 4 nagród Tony Awards, niedoceniona choreografka.
  • Emilia Kamińska-Sak – instruktorka tańca jazzowego, absolwentka Instruktorskiego Kursu Kwalifikacyjnego z Dziedziny Tańca Jazzowego w Kieleckim Teatrze Tańca. Jej fotograficzną inspiracją jestMartha Graham (ur. 1894) – amerykańska tancerka, choreografka i pedagożka tańca. Prekursorka tańca modern.
  • Mateusz Dawidziuk – student Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi na kierunku Choreografia i techniki tańca, aktor scen muzycznych. Jego fotograficzną inspiracją jestAngela Isadora Duncan (ur. 1877 lub 1878) – prekursorka tańca współczesnego. Poszukując nowej drogi w kreowaniu ruchu, złamała konwencję tańca klasycznego, tańcząc boso ubrana w lekkie tuniki.
  • Jarosław Piętka – tancerz, choreograf, performer, student Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi na kierunku Choreografia i techniki tańca. Jego fotograficzną inspiracją jest:Ohad Naharin (ur. 1952) – twórca innowacyjnego języka ruchu GaGa, który przez swoją inwencję zrewolucjonizował metodę szkolenia tancerzy Batsheva Dance Company, przeradzając się następnie w światowy system kształcenia w dziedzinie praktyki ruchu.
  • Hanna Mocarska – tancerka Opery i Filharmonii Podlaskiej, pedagożka w Niepublicznej Szkole Sztuki Tańca w Białymstoku, choreografka, teoretyczka tańca, absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu oraz Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie (na kierunku Choreografia i teoria tańca)Jej fotograficzną inspiracją jest:Crystal Pite (ur. 1970) – kanadyjska tancerka i choreografka, założycielka i dyrektor artystyczny Kidd Pivot.
  • Zuzanna Alicja Knyszewska – tancerka, młodsza instruktorka, uczennica klasy dyplomowej Niepublicznej Szkoły Sztuki Tańca w Białymstoku. Jej fotograficzną inspiracją jest:Doris Humphrey (ur. 1895) – amerykańska tancerka, choreografka, jedna z pionierek tańca współczesnego drugiego pokolenia.
  • Martyna Pola Osińska – tancerka, młodsza instruktorka, uczennica klasy dyplomowej Niepublicznej Szkoły Sztuki Tańca w Białymstoku. Jej fotograficzną inspiracją jest:Maria Khoreva (ur. 2000) – pierwsza solistka baletu Maryjskiego.
  • Ziemowit Bogusławski – tancerz, choreograf, pedagog i instruktor breakingu, lockingu i akrobatyki. Współtwórca pierwszych oficjalnych grup breakdance w Białymstoku. Pomysłodawca projektu Dom Latających Tancerzy. Jego fotograficzną inspiracją jest:Don Campbell (ur. 1951) – amerykański tancerz i choreograf, twórca tańca Locking.
  • Justyna Wojciechowska – tancerka, instruktorka zajęć tanecznych w stylu street dance i commercial, choreografka.  Jej fotograficzną inspiracją jestDiana Matos (ur. 1987) – profesjonalna tancerka komercyjna z Portugalii, znana z występów na żywo z takimi artystami jak Jay-Z, Beyonce, Justin Timberlake, aktualnie prowadzi program dla tancerzy w Los Angeles ,,Motus The Company”.
  • Julita Balejko – instruktorka tańca, choreografka, tancerka podlaskich zespołów ludowych, wielokrotna mistrzyni Polski w tańcach polskich.Jej fotograficzną inspiracją jest:Pina Bausch (ur. 1940 ) – niemiecka tancerka oraz choreografka tańca współczesnego o wielkim wpływie na rozwój teatru tańca jako gatunku. Mawiała, że „nie obchodzi ją, jak poruszają się tancerze, ale, co ich porusza”.
  • Magdalena Winnicka – tancerka, uczennica klasy dyplomowej Niepublicznej Szkoły Sztuki Tańca w Białymstoku. Jej fotograficzną inspiracją jest: Ruth Saint Denis (ur. 1879) – amerykańska tancerka, która stworzyła oryginalny styl tańca oparty na własnej filozofii i tańcach kultury antycznej

TECHNIKA:

Mokry proces kolodionowy – technika fotograficzna, która była uważana za szczyt nowatorstwa w latach 50 tych XIX wieku. Wykonywano w niej zdjęcia zarówno podczas wojny secesyjnej, powstania styczniowego, jak też w tysiącach atelier portretowych do lat 90tych XIX wieku. Szklana płyta była preparowana tuż przed każdą ekspozycją poprzez naniesienie kolodionowej emulsji, by jeszcze jako mokra, zostać naświetloną i wywołaną.  W przypadku przezroczystego szkła – otrzymywano negatyw, z którego wykonywano odbitki albuminowe. Przy zastosowaniu czarnej płyty – uzyskiwano pozytywowy unikalny wizerunek.

Wystawę można oglądać od 01.10.2024 do 30.11.2024r. w godzinach pracy Ełckiego Centrum Kultury.

Fundacja Rozwoju Sztuki Tańca