Scena dla tańca Teatr Rozbark - Plateau

Teatr Rozbark - Plateau Scena dla tańca

20
paź
2021
Sala widowiskowa
19:00
Ełckie Centrum Kultury
Sala widowiskowa,
bezpłatne wejściówki

Połączenie tańca i teatru, starego bawoła w nowych baletkach i dzika ze skrzydłami to najnowsze dzieło polskiego choreografa Macieja Kuźmińskiego i reżysera emigranta z USA Paula Bargetto. Wynikiem ich kolaboracji jest spektakl napięty jak lina linoskoczka, który gardzi strachem, który skacze odważnie nad przepaścią i śmieje się z lekka pogardą by – mamy nadzieję – zapewnić Państwu rozrywkę najwyższego lotu.

Ale najpierw musimy was ostrzec. Choć puszczamy oko – ta gra nie jest zabawą.

Żyjemy bowiem w bardzo niepewnych czasach, a płaskowyż, na którym rodzimy dzieci i budujemy domy, zbudowany jest z ruchomych piasków i nagrobków. Wszystko, co kiedyś było nam drogie, co zdawało się być autentyczne, niewinne i dobre, zostało zawiane przez wiatr międzynarodowego handlu. Sprawiedliwość i moralność stały się tylko ziarnem w oku wszystko wiedzącego i widzącego cyklonu mediów a–społecznościowych.

Nasz ukochany naród – nękany podziałami, rozwieszony jak pranie między biegunami – pęka z napięcia jak guma w za małych majkach. Jesteśmy podejrzliwi, nieufni, wieszamy psy na wszystkim i wszystkich. Uczestniczymy w ruchu konspiracyjno-rekonstrukcyjnym, skanujemy horyzont, ekshumujemy resztki tradycji, wypatrujemy zbawiciela, który pokazałby nam drogę wyjścia.

Spektakl zawiera sceny odnoszące się do tematyki religijnej, które pomimo ich satyrycznego charakteru mogą być uznane za kontrowersyjne. Wszelkie sceny przedstawione w spektaklu są odzwierciedleniem wyłącznie wizji artystycznej.

Spektakl dla widzów 15+

Inspiracją twórców jest profetyczny esej filozofa Gillesa Deleuze’a i psychoanalityka Félixa Guattariego „Tysiąc plateau – drugi tom Kapitalizmu i schizofrenii” z 1980 roku. Dzieło to na wiele sposobów przepowiedziało niestabilną i chaotyczną erę cyfrową, tę, w której żyjemy. Jako ludzkość przechodzimy dziś głęboki kryzys identyfikacji. Swą trwałość utraciły tradycyjne przekonania, narracje historyczne, tożsamości narodowe, natura pracy, religia, prawda, a nawet zdrowy rozsądek, utraciły swą trwałość. Pojęcia „tożsamości” i „rzeczywistości” wydają się całkowicie arbitralne i niepoznawalne, gdy napędza je globalizacja, turbokapitalizm i niezbadana moc internetu. Absurd, jeszcze niedawno nie do pomyślenia, stał się powszechny. Zwolennicy teorii spiskowych, populiści, szaleńcy i nacjonaliści, jeszcze do niedawna stanowiący margines społeczeństwa, urośli w siłę przejmując stery rządów i włączając się do głównego nurtu życia społecznego. W parze z nimi idzie wszechwładny etos wolnego rynku, fetysz sprzedawania, zwyciężania za wszelką cenę, kapitalistyczna wolna amerykanka. Młody zespół taneczny na scenie staje się ikoną współczesności, z cyrkową zręcznością przyjmuje kolejne role i tożsamości, z których każda jest błyskotliwa, oszałamiająca, markowa. To bigos i Monty Python, Techno Viking i Czarna Madonna.

 

choreografia, dźwięk: Maciej Kuźmiński,

reżyseria, koncepcja, dramaturgia: Maciej Kuźmiński i Paul Bargetto,

teksty, prowadzenie aktorskie: Paul Bargetto,

scenografia i kostiumy: Ilona Binarsch,

reżyseria oświetlenia: Paweł Murlik,

asystent choreografa: Paweł Urbanowicz,

kreacja i wykonanie: Monika Witkowska. Karolina Kardasz, Oscar Mafa, Paweł Kozłowski, Wojciech Marek Kozak, Alexey Torgunakov,

druga obsada: Wiktoria Zawadzka, Omar Karabulut,

czas: 100 minut (bez przerwy),

produkcja: Teatr ROZBARK,

współpraca: Maciej Kuźmiński Company, Teatr Trans-Atlantyk.

 

MACIEJ KUŹMIŃSKI choreograf, tancerz, pedagog, producent. Jego niezależne produkcje tworzą repertuar Maciej Kuźmiński Company. Twórca i kierownik Polskiej Sieci Tańca.

 

Bardzo intensywny, ciekawy i gęsty spektakl, daleko wykraczający poza teatr tańca. Pełen słów i urzekających scen tanecznych, nawiązujący celnie do współczesności, bardzo publicystyczny. I w sposób wielowymiarowy opowiadający o Polsce. Znakomicie pomieścił polskie fobie, bolączki, mity, dotknął tematów tabu, sięgnął po nieoczywiste środki.

         [Monika Żmijewska, Gazeta Wyborcza]

 

 

Projekt jest dofinansowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego Scena dla Tańca 2021, finansowany ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

Zrealizowano przy pomocy finansowej Gminy Miasta Ełk.